Ghanezen zijn echt ongelooflijk. Toen ik vanmorgen opstond was het aan het miezeren. Ik vroeg aan Rahama, zou het hard gaan regenen? Ze dacht van niet, dus ik vertrok naar school. Rahama had mij wel een regenjas meegegeven, want ge weet maar nooit. Toen ik na een half uur fietsen op school kwam om kwart voor 9 was daar nog geen enkele leerkracht te bespeuren. Zo raar is dat nu wel niet maar toch. De leerlingen waren allemaal in den hof aan het werken en ze keken nogal raar toen ze mij zagen aankomen. De klassen stonden ook nog een beetje overhoop, dus ik vroeg mij af of het nu de bedoeling was dat ik lesgaf of niet. Dus ik bel naar de directrice en ik zeg dat ik hier de enige leerkracht was en dat de leerlingen allemaal in de tuin aan het werken waren. Dan zei de directrice: dat is door de regen dat er geen leerkrachten zijn, ga maar terug naar huis. Ik vroeg nog eens of het dan niet de bedoeling was dat ik lesgaf en dan zei ze neenee ga maar naar huis, kom morgen maar terug. Zo traag komt een nieuw trimester hier dus op gang... Ik geloof nooit dat ik morgen ineens lesgevende leerkrachten ga aantreffen...
Het was niet eens meer aan het miezeren toen ik in Taha aankwam. Bij ons moet het toch wel heel straf weer zijn om niet naar school te komen. Maar 2 druppels net op het moment dat ge naar school wilt vertrekken is hier in Ghana voldoende om heel de dag niet te gaan werken. Hoewel ik onderweg scholen heb gezien waar wel leerkrachten zijn. Maar mijn school is wel ver, dat zal een extra reden zijn om maar thuis te blijven denk ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten