Update

Hallo,

Even een update over hoe het hier gaat in Ghana. Met mij gaat alles goed, nog steeds elke dag beter en beter. Ik voel me echt wel thuis in het gastgezin, lesgeven is leuk, ... . Veel nieuwe spannende dingen heb ik niet meegemaakt. Het leven gaat hier voort, op zijn gemakske.

Oh en post vanuit België komt aan! Ik had er mijn twijfels bij, want mijn eerste post is een maand onderweg geweest, maar andere post twee weken en één ding zelfs maar een week... Dus laat jullie maar eens gaan hé, het komt aan! :-)

Morgen is het alweer een nieuwe maand, de tijd gaat vooruit! Voor ik het weet is het juli en is heel mijn Ghana-avontuur voorbij. Dus ik ga ervan profiteren en genieten nu ik hier ben!

Groetjes,

Kristien

Genezen

Hallo,

Sinds gisteren ga ik weer werken. Alles ok hier! Paar dagen rust heeft goed gedaan. Ik voel me elke dag beter en beter, op alle vlakken! Dus ik ben gelukkig :-)

Kristien

Ziek

Hallo,

Voorlopig zal het even stilletjes zijn op de blog. Ik ben een beetje ziek en moet vooral slapen en rusten. Dus ik ga niet veel te vertellen hebben :-) Niets om jullie zorgen over te maken hoor! Binnen een paar dagen ben ik weer in topvorm!

Kristien

Adres?

Hallo,

Ik schrijf even graag brieven dat dat ik er krijg, dus wie graag post krijgt, mail maar door dat adres!!! Mijn email: kristien.vangassen@gmail.com . Niet dat jullie dat nog niet wisten, maar toch :-)

Groetjes!

School

Vandaag op school ben ik er in geslaagd om eens een beetje onnozel te doen. (Dat moet hier stiekem hé, want leerkrachten zijn hier niet leuk en lief tegen leerlingen, tenzij eens een uitzondering.) Er was geen andere leerkracht in de buurt, dus ik kon mezelf eens zijn. :-) Ik heb ze toch maar aan het lachen gekregen hé... Ik was kei blij! Die kinderen zijn ook wel schattig hoor. Als ze hun oefeningen allemaal juist hebben maken ze letterlijk een sprongetje!

Daarstraks was ik aan het lesgeven, en ze waren oefeningen aan het maken. Sommigen hadden counters nodig (stokjes die ze gebruiken om te tellen) en ze wilden die van de grond gaan nemen, er lagen er een hele hoop... Dus ze waren even aan het babbelen. Mij niet gelaten. Maar komt er een leerkracht voorbij en die hoort dat en die komt in de klas en geeft een van die jongens kei hard slaag met de stok. Het was echt luid, dus ook heel pijnlijk. Die jongen begon natuurlijk te wenen, die wist niet wat er gebeurde. En omdat hij weende, kreeg hij nog meer slaag. Ik heb eens heel vies gekeken naar die meester. Maar die zal er wel vanuit gaan dat ik vies keek omdat die jongen 'stout' was. Daarna kon die zich niet meer concentreren op zijn oefeningen natuurlijk. Ik wou hem troosten, maar Juliana (een collega) zat mee in de klas en lief zijn wordt gewoon niet gedaan, dus ik dierf niet. Maar dan was die (weeral) in slaap gesukkeld en dan ben ik toch snel even rap die jongen gaan troosten. Ik was zo blij dat die al zijn oefeningen juist had!! Want dat maakt hem blij en hopelijk een beetje minder verdrietig... Ik word daar toch kwaad van hoor. En andere leerkrachten vinden dat altijd grappig als een collega kinderen slaat. Ik snap dat niet... Echt niet... Het is toch moeilijk om zo vrienden te maken. Iedereen wilt hier vrienden zijn (wie zijn vriendenkring wil uitbreiden, Ghana is the place to be), maar ik kan moeilijk sympathie hebben voor volwassen die kinderen slaan met een stok voor niets meestal. Dus het is moeilijk om zo'n mensen als uw vrienden te beschouwen.

Maar ale, de kindjes zijn wel leuk. Als ze luisteren tenminste ;-)

Dit heb ik al geleerd in Ghana...

Wat heb ik hier al geleerd?

- Ik heb een zwakke maag en zwakke darmen
- Wiskunde is moeilijk, zeker in een taal die niet de moedertaal is voor zowel leerkracht als leerling
- De mentaliteit en het omgaan met elkaar is hier anders, ik kan me er niet echt in vinden
- Ik ben niet graag opvallend aanwezig en sta niet graag in de belangstelling (hier in Ghana onvermijdelijk als blanke)
- Ik heb graag de mensen die ik graag zie dicht bij mij
- Ik heb snel en veel last van heimwee
- Ik was heel gelukkig in België

Die dingen over mezelf wist ik eigenlijk allemaal al voor ik naar hier kwam. Waarom verhuis ik dan voor een half jaar naar een ander continent, weg van mijn leventje in België? Ah ja, sé, ik had weer eens een idee. Ik vond dat ik dit moest doen dus ik zou dit doen, ook al wist ik dat het moeilijk zou zijn. Ik maak het mij graag moeilijk misschien? Ik wou dit doen en ik zal het ook gedaan hebben. Opgeven, daar ben ik te koppig voor. Ik doe dit dan ook voor een stuk juist omdat ik veel heimwee heb en ik wil dat overwinnen. Ik ben gaan klimmen terwijl ik altijd veel hoogtevrees heb gehad. Dat heb ik ook al een groot deel overwonnen nu.
Ik ben wel al een week ziek en ik slaap daardoor bijna niet. Dus ik voel me gewoon eventjes niet zo best. En dan lijkt alles veel erger te zijn dan dat het is. Want het is hier best tof hoor! :-)

PAGA

Vrijdag ben ik met mezelf vertrokken op een toeristisch tripje naar Paga. Met de trotro en de taxi er naartoe. Zo’n trotro is toch de moeite hoor. Hoe krijg ik zoveel mogelijk mensen in een busje/auto? En hoelang kan ik mijn voertuig gebruiken voor het echt helemaal uit elkaar valt? Het is duidelijk dat ze hier niet zo’n strenge controle hebben als bij ons .
Wat heb ik in Paga gezien? Krokodillen: de bedoeling is dat je een kip koopt om aan de krokodil te geven en dan kan je de krokodil aanraken. Ik vond het toch maar griezelig hoor. Ge zou voor minder schrik hebben, ze vonden het nodig om met 8 gidsen met mij mee te gaan voor 1 krokodil. Na dat ik de staart had vastgehouden zeiden ze dat ik er op mocht gaan zitten, dat heb ik toch niet gedurfd . Daarna ben ik naar een slavenkamp geweest en naar de chief’s palace. Dus waar de chief woont. Er zijn toch nog veel Ghanezen die nog heel traditioneel wonen en veel gebruik maken van traditionele gewoontes. Zo worden er regelmatig honden/geiten/schapen/koeien geofferd. Die worden dan soms opgegeten, maar soms ook helemaal niet.
Mijn eerste ‘attractie’ waren de krokodillen. Ik had nog maar één foto getrokken, de krokodil was nog niet eens uit het water (als ik niet wist dat er een was, zou ik hem nog niet zien op de foto) en mijn batterij was plat. Ik was uiteraard vergeten mijn fototoestel op te laden en de lader had ik natuurlijk ook niet bij. Typisch. Men leert uit zijn fouten. Ja, dat kan best zijn. Maar dat is toch wel vaak van toepassing op mij hoor…  Ach ja… De man van de krokodillen was ‘toevallig’ ook fotograaf, dus ik heb toch enkele afgedrukte foto’s kunnen krijgen van mezelf en de krokodil. Het is iets hé. (En die foto’s daar heb ik nu foto’s van getrokken, dus zie onder: foto met mezelf en de krokodil)
Zo alleen op uitstap. Eigenlijk wel leuk, vrienden zijn in Ghana ook gemakkelijk gemaakt, maar het is dan toch ook leuk om weer ‘thuis’ te komen. Te lang moet het niet duren.

Fiets kapot?

De achterband van mijn fiets was alweer kapot. Vorige keer hebben ze mijn binnenband vervangen, want die hadden ze blijkbaar al heel vaak geplakt, dus een nieuwe was een betere optie. Nu een week later was hij weer kapot. Dus ik wou het laten maken. Op elke hoek van de straat heb je hier een fietsenmaker, dus dat valt mee. De eerste die ik tegenkwam was nu toevallig dicht. Ik zou dus te laat zijn op school. Ik wandel naar de volgende. Die zegt dat hij hem zal oppompen en de als het de dag erna nog was, zou hij hem plakken. Maar 5 meter verder was hij alweer zo plat als iets. Dus bij de volgende fietsenmaker, vraag ik om de band te plakken en om ineens na te kijken of er misschien iets scherp zit in de buitenband. De buitenband bleek eigenlijk ook heel versleten te zijn, dus ik moest een nieuwe kopen. Algoed zijn er ook overal fietsenwinkels. De fietsenmakers zelf hebben geen gerief om te vervangen. Dat gaan ze dan snel kopen of ze vragen om dat even te gaan kopen. Na een half uurtje was mijn fiets weer in orde. Ik was wel te laat voor school. En plots kwam ik onderweg allemaal collega’s tegen seg. Als ik op tijd ben, kom ik nooit iemand tegen, maar als je een half uur of meer te laat bent, dan kom je zo al wel eens wat andere leerkrachten tegen .
Dat vind ik wel het leuke aan Ghana. Ze hebben hier misschien heel weinig en hebben maar weinig nodig, maar wat ze nodig hebben vind je overal: mensen die fietsen, brommers en auto’s herstellen, eten en drinken, kleermakers, … Je moet nooit ver lopen om eender wat te vinden. Handig hoor!

Privacy?

Ik heb denk ik al weel eens iets gezegd over privacy. Vanmorgen werd nog eens heel duidelijk dat ik dat hier niet veel heb. Bij ons in België (toch alvast in Ekeren) noemen ze het toilet ook wel 'het gemak'. Dat wil dus zeggen, als je ergens op uw gemak zit, dan is het wel op het toilet. Maar in Ghana zit je op het toilet zelfs niet op uw gemak. Vanmorgen riep mama Olivia: "are you on the toilet?". Dus ik riep terug "yes!". En een seconde later komt ze gezellig binnengewandeld en begint ze poeder te strooien tegen de mieren. Ok, ze zei wel "sorry" toen ze binnenkwam... Het is toch wel ongelooflijk eigenlijk hé. Ik ben wel al heel de dag miervrij, ik zat dan ook in een wolk van anti-mierenpoeder op het toilet.

Zoek de fout!

Hieronder een foto van huiswerk dat de leerlingen in P2 hadden gekregen. Geen huiswerk dat ik had gegeven in ieder geval... Zoek de fout (in de opgave). Ofwel mis ik iets, ofwel klopt er iets niet...

Mieren mieren mieren

Buiten een hond hebben we in ons huis hier in Ghana ook honderdduizend kleine miertjes. Die zitten zowat overal. Mijn eerste kennismaking was wanneer ik de eerste keer mijn tanden wilde poetsen nadat ik de tandenborstel had laten liggen aan de lavabo. Die kruipen dan gezellig tussen de haartjes van uw tandenborstel. Een tweede confrontatie was toen ik smakelijk mijn eitje en mijn stuk brood aan het verorberen was. Na enkele happen zag ik dat het brood bomvol met miertjes zat. De zak was niet goed toe geweest... Dat is allemaal zo erg nog niet. Nu kijk ik altijd het brood na voor ik het in mijn mond steed en klop ik de miertjes uit mijn tandenborstel voor ik mijn tanden poets. Maar vandaag kwam ik thuis van school en ik wilde iets uit mijn reiszak nemen om aan te doen (een kast heb ik niet, maar tot hiertoe geen probleem). En ineens zag ik dat een deel van mijn kleren zwart zag van de miertjes. Ok, mijn zak staat tegen de muur waar blijkbaar een gat in is en onder het raam waar spleten in zijn. Maar daarvoor hadden de mieren hun weg nog niet gevonden naar mijn kleren. Ik begrijp het ook niet, er zit niets van eten ofzo in die zak. Een keer had ik mijn koekjes iets open laten staan en had ik ook mieren in mijn kamer. Maar nu steek ik dat in een zakje goed toe en zie ik geen mieren meer. Ale, tot vandaag. Kon ik al mijn kleren uitkloppen. En dan nog zaten er achteraf nog wel ergens een paar mieren tussen. Nu heb ik het wel even gehad met die mieren hoor... Sebiet zit er een in mijn onderbroek, dat wil ik toch liever vermijden. Nu heeft Nima wel wat poeder gestrooid daar aan de rand van de muur en in mijn zak... Maar daarmee zal het wel niet opgelost zijn. Op dit moment mis ik thuis nog net een beetje meer dan anders. Ik hoor wel meer rare geluiden in mijn kamer (dat zijn dan gekko's ofzo), maar die mieren. Jakkie...

Bezoekje???

Hallo,

Mijn paasvakantie begint hier als die in België juist eindigt. Goed geregeld hé! Dat wil dus wel zeggen dat als mama, Tina en Wouter hier weer vertrekken ik nog een maand (ja, een hele maand) vrij ben en niet moet gaan werken. Bij deze een oproep: iemand zin om mij te komen bezoeken en een reisje te maken door Ghana? Het moet maar voorvallen dat er iemand verlof en geld voor heeft hé... :-)

Kristien

Trommel trommel

Toch iets belangrijk nog te melden: mijn drumleraar zei vandaag: "you're a fast learner, i like that". Ben ik toch fier op, dus dat zet ik op de blog ;-)

P1

Tot nu toe gaf ik les in P1, P2 en P3. (P=primary= lagere school) Maar P1 ga ik niet meer doen. Die leerkracht is er altijd bij en die is altijd onvriendelijk tegen de leerlingen. En voor het minste krijgen ze slaag. Ik begrijp eigenlijk niet waarom ze hen slaat, want in mijn ogen zijn die redelijk braaf. Maar als ik er ben, probeer ik op mijn (vriendelijke) manier les te geven. En dat gaat dus niet, want die juf die roept er heel de tijd tussen, slaat kinderen als ik les probeer te geven, en zegt mij wat ik moet doen. Als ik les geef, doe ik het graag op mijn manier. Dan moet zij niet zeggen wat ik moet doen. Zo bedoel ik bv: Ik had lesgegeven en ik had de leerlingen oefeningen gegeven. Aan hun antwoorden tijdens het lesgeven leek het mij dat ze het begrepen hadden. Maar aan de oefeningen was wel duidelijk dat ze het niet hadden begrepen. Dus ik dacht ok morgen ga ik dat opnieuw uitleggen, trager, anders, ... tot ze het snappen. Ik begon hun schriftjes dus te verbeteren. En elke leerling die het niet juist had (de meesten) kregen slaag van die juf. En werden uitgescholden. Sorry hoor, maar daar kan ik mij niet in vinden. Ik zat daar wel bij toen die juf maar al die kinderen aan het slaan was. Ik heb een heel uur mijn tranen moeten inhouden. En dan lukt lesgeven ook niet meer hoor.

Die andere leerkrachten doen dat ook wel, slaan. Maar niet allemaal zo veel. En als ik lesgeef, laten die mij lesgeven en gaan die niet in mijn plaats kinderen pijn doen. Ik denk ook wel dat die leerkrachten eventueel nog wel zouden kunnen leren van mij, dat lesgeven op een leuke/grappige/lieve manier hen ook iets bijbrengt. Er zijn er wel die meer mijn stijl hebben. En die zouden misschien nog wel minder hun stok kunnen gebruiken als ze zien dat het zonder ook kan. Maar die van P1, dat is hopeloos.

Dus ik ben na de les naar de directrice gestapt. Ik heb uitgelegd dat het in België zo niet is, en dat het voor mij verschrikkelijk is om daar getuige van te zijn. Dan kwam die directrice precies nog uit de lucht gevallen. Ze zei dat het in Ghana ook niet mag. Ik zei dan dat het anders wel veel gebeurt. Ze zei dat ze er iets van tegen de leerkracht ging zeggen. Maar dat heeft helemaal geen zin volgens mij. Dat zit er te hard ingebakken bij die vrouw. En dan moet je weten dat die haar klein kindje er altijd bij is. Die is er bij omdat ze nog borstvoeding krijgt denk ik. Maar dat kind zit daar ook altijd op te zien hoe haar mama andere kinderen slaat. Ik vind dat toch maar raar.

Maar swat, de directrice zei dan dat ik P1 maar moest laten vallen. Ook omdat ze mij toch heel moeilijk verstaan, hun engels is nog niet goed. Dus ik heb die juf wel nodig om te vertalen...

Nu voel ik mij een beetje een mislukkeling en een opgever. En het is precies of ik wil het niet zien. Maar ik ben niet hard genoeg om dat elke dag te aan zien, wetende dat ik die juf toch niet zal kunnen veranderen. :-(

Seminga! Seminga!

Als blanke ben ik hier wel een attractie... Overal roepen kinderen u na: seminga! seminga! (wat wil zeggen: blanke vrouw). Als ik drumlessen aan het volgen ben staat er een hoop te gapen. We waren op de terugweg van Mole en we stopten even met de auto. Wij zaten daar dus in een stilstaande auto, twee blanken. En aan die raampjes stonden ze ons te bekijken. Niet gewoon te bekijken, echt aan te staren. En ook niet even. Maar minuten aan een stuk. Ik sta helemaal niet graag in het middelpunt van de belangstelling, maar hier kunt ge er toch niet onderuit...

Nieuwe kleren

Hallo,

Zondag ben ik stof gaan kopen. 's Avonds is de naaister mijn maten komen nemen. En vanmorgen stond ze er al met mijn kleedje en rok. Met de overschot had ze nog 2 tassen gemaakt. Zie foto's :-) Of dat afrikaanse stofje van dat kleedje mij ook staat, daar heb ik nog niet over beslist...

Kristien x

Africa cup

Aan de leerlingen van OV1:

Het is wel degelijk Egypte die gewonnen heeft, en spijtig genoeg niet Ghana.... Maar ze zijn tweedes, dat is zeker ook niet slecht hé! En wat is ene goal tegen gene goal? Dat is maar één verschil hé.

Groetjes,

juf Kristien :-)

Het begint te wennen...

Ik zeg wel degelijk begint. Echt gewoon ben ik de verschillen nog niet. Er zijn nog wat dingen waar ik heb moeilijk mee heb. De mensen zijn hier nogal 'hard' met hun woorden. De uitingen die ik nogal vaak hoor in het gezin zijn 'foolish boy/girl', 'i'll beat you', 'i'll slap you', ... En ze zijn nogal gesteld op één-woordzinnen: 'sit!', 'eat!'. Het komt zo niet lief en vriendelijk over allemaal. Privacy is ook niet topprioriteit. Als ik eens mijn kamer openlaat als ik weg ben, dan zijn ze al direct met mijn mp3 weg bv. Ik vind dat allemaal niet erg om dingen uit te lenen. Ge zult mij niet snel nee horen zeggen, maar ze moeten het wel vragen... Dat vind ik toch belangrijk..

Op school raak ik het gebruik van de stok toch ook moeilijk gewoon. Ik vrees dat ik dat nooit zal gewoon worden. En maar goed ook eigenlijk.

Gisteren ben ik op de markt stof gaan kopen. 's Avonds is de naaister dan langsgekomen en heeft mijn maten genomen. Morgen zou normaal mijn kleedje en mijn rok klaar moeten zijn. Ik ben eens benieuwd! Ge kunt dan kiezen tussen allemaal modellen. Maar die Afrikaanse kleren zijn toch mijn ding niet. Dus uiteindelijk heb ik iets van tussen de kinderen genomen en dat nog wat aangepast. Ik hoop dat ze er iets mooi van maakt. Als er stof over is, kan ze er misschien nog een broek of een schoudertas van maken. Spannend zenne!

Honger of dorst in Ghana? Gewoon op de rem duwen van uw fiets en gegarandeerd zijt ge gestrand aan een kraampje waar ze eten, drinken, fruit, ... verkopen. Ik moet nooit ver lopen om ergens aan te geraken. Ook credit voor de gsm of het internet vind je om de 5 meter op de weg. Handig!

Zaterdag mocht ik bij mijn 'broer' Yakubu (ah trouwens Tina, khad misschien niet mogen zeggen dat gij nog vrij zijt...woeps:-) ) achterop op de brommer om een t-shirt te gaan kopen van Ghana (zondag was de finale, ze zijn spijtig genoeg verloren...). Gezellig, fris (zweterig) geurtje.. Onderweg gingen we vlees kopen voor het eten 's avonds. Daar ligt dan onder een afdakje op een stuk vuil karton een halve koe. Helemaal onder de vliegen. Op een al heel vaak gebruikt stuk houd worden daar dan stukken afgekapt en in een klein zwart plastieken zakje gestoken. Dat zou ik mij in België toch niet kunnen voorstellen. Zo in de warmte, onder de vliegen... Maar toch is dat vlees heel lekker. Ze laten dat wel lang koken.

Dat eten dat je langs de weg kan kopen (gefrituurde yam, gefrituurde bakbanaan, bonen, ...) steken ze ook gezellig in een zwart plastieken zakje. Dat is wel iets waar ik even moest aan wennen, warm eten uit een 'vuilniszakje'. Maar het is wel lekker!

Het drummen begint al goed te lukken. Ik ben er wel snel mee weg, maar Ibrahim verwacht nu ook wel veel. Ik moet al thuis oefenen seg... Dat is nooit mijn sterkste punt geweest, thuis oefenen.

De souveniertjes zijn hier prachtig! Om jullie even aan te zetten om toch aan de quiz mee te doen... De tip voor de eerste vraag: het heeft iets weg van een hond, maar het is geen hond... Succes.

Tot de volgende!

Groetjes,

Kristien