donderdag 4 februari 2010

P1

Tot nu toe gaf ik les in P1, P2 en P3. (P=primary= lagere school) Maar P1 ga ik niet meer doen. Die leerkracht is er altijd bij en die is altijd onvriendelijk tegen de leerlingen. En voor het minste krijgen ze slaag. Ik begrijp eigenlijk niet waarom ze hen slaat, want in mijn ogen zijn die redelijk braaf. Maar als ik er ben, probeer ik op mijn (vriendelijke) manier les te geven. En dat gaat dus niet, want die juf die roept er heel de tijd tussen, slaat kinderen als ik les probeer te geven, en zegt mij wat ik moet doen. Als ik les geef, doe ik het graag op mijn manier. Dan moet zij niet zeggen wat ik moet doen. Zo bedoel ik bv: Ik had lesgegeven en ik had de leerlingen oefeningen gegeven. Aan hun antwoorden tijdens het lesgeven leek het mij dat ze het begrepen hadden. Maar aan de oefeningen was wel duidelijk dat ze het niet hadden begrepen. Dus ik dacht ok morgen ga ik dat opnieuw uitleggen, trager, anders, ... tot ze het snappen. Ik begon hun schriftjes dus te verbeteren. En elke leerling die het niet juist had (de meesten) kregen slaag van die juf. En werden uitgescholden. Sorry hoor, maar daar kan ik mij niet in vinden. Ik zat daar wel bij toen die juf maar al die kinderen aan het slaan was. Ik heb een heel uur mijn tranen moeten inhouden. En dan lukt lesgeven ook niet meer hoor.
Die andere leerkrachten doen dat ook wel, slaan. Maar niet allemaal zo veel. En als ik lesgeef, laten die mij lesgeven en gaan die niet in mijn plaats kinderen pijn doen. Ik denk ook wel dat die leerkrachten eventueel nog wel zouden kunnen leren van mij, dat lesgeven op een leuke/grappige/lieve manier hen ook iets bijbrengt. Er zijn er wel die meer mijn stijl hebben. En die zouden misschien nog wel minder hun stok kunnen gebruiken als ze zien dat het zonder ook kan. Maar die van P1, dat is hopeloos.
Dus ik ben na de les naar de directrice gestapt. Ik heb uitgelegd dat het in België zo niet is, en dat het voor mij verschrikkelijk is om daar getuige van te zijn. Dan kwam die directrice precies nog uit de lucht gevallen. Ze zei dat het in Ghana ook niet mag. Ik zei dan dat het anders wel veel gebeurt. Ze zei dat ze er iets van tegen de leerkracht ging zeggen. Maar dat heeft helemaal geen zin volgens mij. Dat zit er te hard ingebakken bij die vrouw. En dan moet je weten dat die haar klein kindje er altijd bij is. Die is er bij omdat ze nog borstvoeding krijgt denk ik. Maar dat kind zit daar ook altijd op te zien hoe haar mama andere kinderen slaat. Ik vind dat toch maar raar.
Maar swat, de directrice zei dan dat ik P1 maar moest laten vallen. Ook omdat ze mij toch heel moeilijk verstaan, hun engels is nog niet goed. Dus ik heb die juf wel nodig om te vertalen...

Nu voel ik mij een beetje een mislukkeling en een opgever. En het is precies of ik wil het niet zien. Maar ik ben niet hard genoeg om dat elke dag te aan zien, wetende dat ik die juf toch niet zal kunnen veranderen. :-(

3 opmerkingen:

  1. Dag juf Kristien,

    Juf Kristien, wij zijn geschrokken van dit verhaal. Wij vinden het ook niet goed dat kinderen slaag krijgen met een stok.
    Sarah zegt: dat doet wel heel hard pijn hé!
    Toon zegt: dat is er nu toch wel echt over.
    Wout zegt: die juffen mogen dat toch niet, kan je de stok niet wegnemen of verstoppen of verbranden in een vuur ...
    Jan zegt: neen, dat mag niet!
    Wij leren juist op school dat foutjes maken niet erg is want van fouten kan je ook leren.
    Gelukkig wordt er bij ons niet geslagen met stok of zonder stok ...
    "We kunnen begrijpen dat dit heel moeilijk is voor u kan je niet gauw terug bij ons komen?" vragen de de leerlingen.

    Juf Kristien, hou het nog even vol en misschien leren de andere juffen in Ghana wel les te geven zonder een stok.µ

    Vele groetjes,
    juf Anne, Toon, Jeroen, Jan, Wout, Marijke, Sarah, Samira

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Amai. Cultuurverschillen zijn leuk en interessant, maar als de waarden verschillen wordt het moeilijk natuurlijk. Hou je goed. Ik denk dat de kinderen je graag zullen hebben als leerkracht die geen stok gebruikt.

    Groetjes,

    Chris

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Daar zou ik ook niet tegen kunnen. Ik denk dat je veel meer bereikt bij kinderen met liefde en vooral veel geduld.
    Mijn motto is eerder "geef iemand een pluim en hij krijgt vleugels"
    Ik denk dat lesgeven met stokslagen niet echt getuigt van respect voor de kinderen en voor mij is dat meer een teken van 'onkunde' van de leerkracht. Maar ik denk dat de kinderen die van jou les krijgen echt wel zullen genieten en veel leren. Het is zeker geen teken van mislukken of opgeven dat je in die klas geen les meer geeft. Het is trouwens ook een beetje (veel) overbodig om daar als vijfde wiel aan de wagen te zitten als die leerkracht er toch altijd is. En je weet, al zijn het maar kleine lichtpuntjes die je kan aanreiken aan de kinderen: "vele kleintjes maken een groot". Keep up the good work!!

    BeantwoordenVerwijderen