13 uur bus achter de rug

Vanmorgen stond ik om half 6 aan de bus. Een uur later (op tijd, wauw) zijn we vertrokken. 13 uren later kwam ik aan hier in Accra, de hoofdstad van Ghana. Waarom ben ik hier? Ah! Morgen komt Tina en de Wouter aan hier in Accra en vrijdag de mama! Jeej. Ik ben heel blij nu :-) De volgende twee weken zal hier dus ook niet veel verschijnen want ik wil elke seconde genieten van mijn tof gezelschap natuurlijk. Het is wel raar hoor, zo in den donkere aankomen in een hoofdstad ergens in een land in Afrika. Maar ik ben nu toch veilig (weliswaar eerst goed afgezet door de taxi, ik was veel te moe om er tegen in te gaan) in mijn kamer in het guesthouse.

De voorbije week was het eigenlijk wel druk. Raar, druk in Ghana. De eerste dagen niet, dan deed mijn maag weer wat moeilijk. Maar de andere dagen ging ik 's morgens naar school en in de namiddag naar het weeshuis. Op het einde van de dag ben ik dan wel echt op. Maar ik verveel me tenminste niet meer, ik vind het echt goed zo.

Van 't weekend ben ik op weekend geweest met Evi, een van de Belgische meisjes. We zijn naar de aapjes geweest in Baobeng Fiema en naar de watervallen van Kintampo. We hebben veel in de trotro gezeten en ook veel gestapt. Het was een heel erg tof weekend!!! Foto's komen nog. Ik moet ze nog uploaden op picassa, maar dat is iets voor als de mama weer op het vliegtuig zit en ik weer in Tamale ben.

Nu dat ik mij niet meer verveel (deels door het weeshuis en ook voor een groot deel door de leuke Belgische meisjes) vind ik het hier echt goed! Ik zal hier met plezier blijven tot 3 juni. Maar zeker ook met plezier weer naar huis komen hoor. Ik mis eigenlijk ook wel mijn altviool, ik heb een stuk op mijn mp3 staan dat ik thuis al eens had geprobeerd en nu kan ik mijn vingers niet goed stilhouden als ik dat stuk aan het beluisteren ben. En zo het orkest, gaan klimmen, ... Ik mis het allemaal wel, dus ik zal minstens zo graag naar huis komen dan dat ik hier nog gerust wat wil blijven.

Het weekend

Hallo,

Ik zit hier nog eens gezellig thuis omdat mijn darmen maar niet gewoon worden aan de Ghanese keuken, dus ik heb weer tijd om wat te vertellen. Normaal zou ik het nu lekker druk hebben, met in de voormiddag school en de namiddag het weeshuis, maar dat is dan voor vanaf morgen (hoop ik) :-)

Dit weekend heb ik een druk weekend gehad. Zaterdag ben ik gaan shoppen om nog eens zogezegd Belgisch te koken. Ik heb gewoon hot-dogs en een slaatje gemaakt, ze waren wel fan hoor. In de namiddag ben ik iets gaan drinken, dan koken, dan iets gaan drinken, niets speciaal.

Zondag had ik in de voormiddag een trouw. Eén van de collega's hier ging trouwen. Een man die zeker de leeftijd van mijn papa heeft en die trouwde met een meisje dat ongeveer mijn leeftijd had. En aangezien de vrouwen niet echt iets te kiezen hebben, denk ik dat mijn indruk van het oprecht gelukkig zijn van dat meisje wel correct was. Ze lachte wel, maar ergens leek mij dat wel een beetje nep. En dat vond ik wel erg. Heel mooi meisje trouwens (en ik mocht er mee op de foto, jeej :-). Maar dien trouw dat is toch ongelooflijk hé, hier in Ghana. Organisatietalent hebben ze niet. Een leerkracht kwam mij oppikken met de brommer en we zijn naar overal gereden: huis van de man, huis van de ouders, huis van de vrouw, nog een ander huis, .. Nergens vonden we de man. Uiteindelijk hebben we hem gevonden in de moskee. Ik moest buiten blijven en mijn collega's gingen bidden. Gezellig. Daarna gingen we dan naar de man zijn huis. Maar toen kwam mijn directrice mij daar halen om naar de vrouw haar huis te gaan. Het trouwfeest van een moslimhuwelijk is wel heel anders hoor. De man en zijn familie en vrienden vieren dat in zijn huis. En de vrouw en familie en vrienden vieren dat in haar huis. Die zien elkaar dus niet de dag van de trouw. Pas de dag erna wordt de vrouw naar de man zijn huis gebracht en dat is dan het einde van het trouwfeest. Maar dus, ik naar die vrouw, en dan op de foto en dan weer weg naar het huis van de man. Ik heb veel meer achterop een brommer gezeten dan dat ik ergens op één plaats ben geweest. Het was wel eens tof om mee te maken. Ah ja, en onderweg heeft die directrice mij nog lang haar mama gebracht en daar moest ik dan ook mee op de foto (heel leuke en schattige vrouw trouwens).

In de namiddag de zondag zijn we naar een voetbalmatch geweest: RTU (Real Tamale United) tegen E-wise (een ploeg uit Accra). Tamale is gewonnen natuurlijk ;-) Er zat wel niet veel volk dus er was ook niet erg veel sfeer. Maar ik vond het wel gezellig. Moest ik nu voor een bepaalde ploeg zijn in België, dan zou ik ook wel eens live willen gaan kijken. Misschien dan eens naar KV Mechelen? :-)

Volgend weekend ga ik naar de watervallen van Kintampo. Ik ga dat doen met één van de meisjes, Evi. Gaat heel gezellig worden, ik kijk er al naar uit :-)

Ah ja, ik kreeg gisteren een brief en die was opengescheurd en in een zakje gestoken. Als ge hier dus een brief naar opstuurt, en ze denken dat er misschien geld in kan zitten, dan scheuren ze dat gewoon open. Nu begrijp ik waarom mijn postpakjes er ook zo raar uitzagen....

Tot de volgende!

Eerste dag in het weeshuis

Vandaag ben ik naar het weeshuis geweest en ik mocht direct beginnen. Omdat ik niet lang meer hier ben, moest het ook allemaal niet officieel gaan, ik mag gewoon komen wanneer het past. Ofwel van 8 tot 1 (op vrijdag en als ik verlof heb) ofwel van 1 tot 5 (als ik in de voormiddag naar school moet)

Het was heel leuk. Ik moet de kleinste kindjes entertainen. Heel gezellig wel daar. Een aroma van pipi, alle broeken nat, wenen à volonté, hihi. Er was nog een vrouw maar die lag het grootste deel van de tijd te slapen. Dus ik heb de kindjes wat bezig gehouden en geprobeerd om af en toe geen enkele te hebben dat weende. Dat is me gelukt, joepie. Er waren nog andere verzorgsters ook, die de papflessen kwamen brengen en af en toe op de kinderen kwamen roepen... (Het is niet veel anders dan op school, alleen minder slaan, maar toch ook niet erg lief zenne dat die voor de kinderen zijn) Ik was eigenlijk blij dat die ene vrouw toch maar sliep, dan kon ik mezelf zijn en onnozel doen. Ik heb er toch wel een heel deel aan het lachen gekregen :-)

Na hun papfles kregen ze nog rijstballen met pindasoep (toevallig mijn lievelingseten hier) en dat zat dan in een grote kom. De kom stond op de grond. De kindjes er rond. En samen met een verzorgster, namen we dan eten met ons hand uit de kom en staken dat in de kindjes hun mond. Grappig zicht eigenlijk. Wel efficiënt zenne. Op korte tijd hadden ze zo allemaal gegeten. Terwijl de ene doorslikt, kunt ge de andere een hap geven. Daarna wassen, wc en in bed en mijn shift zat er op.

Ik heb nu echt het gevoel dat ik hard heb gewerkt. Daar geniet er wel van!

Of toch?

Morgen mag ik beginnen in een ander weeshuis, olraait!
Hierover later meer :-)

Geen weeshuis

Ze willen mij niet. Ze nemen altijd vrijwilligers aan van dezelfde organisatie. En ik ben nu toevallig met een andere organisatie gekomen dus ze willen mij niet. Volgens Fidelis heeft dat met geld te maken. Als ge hier in Ghana ergens een vrijwilliger plaats, dan plaatst ge niet enkel en alleen die vrijwilliger. Bij mij bv. worden er nu wc's gezet door REVSODEP. En hij denkt dat ze in dat weeshuis ook enkel vrijwilligers willen als die ook financieel sponseren. En ik was daar helemaal alleen vrijwillig en ik bood mijn hulp aan en niets meer, en dat willen ze niet. Och ja, niet dan denk ik dan. Ik heb eens gerekend en het zijn uiteindelijk maar 3 weken verlof dat ik hier moet overbruggen. Misschien waag ik het dan toch om alleen een tripje te doen naar de grootste waterval van West-Afrika, die in Ghana te vinden is. Het is moeilijk bereikbaar en ik zal dus een week weg zijn, alleen, dus dat zal wel eenzaam zijn. Maar misschien moet ik er gewoon voor gaan. Kan ik toch maar zeggen dat ik de grootste waterval van West-Afrika gezien heb hé. 

Ik zal me wel bezig weten te houden. Mijn dagen heb ik hier nu zodanig georganiseerd, dat ik mij niet meer verveel op een dag dat ik school heb. En in het weekend zal ik mij niet meer vervelen omdat de Belgen altijd wel iets zullen gaan doen. En ja, op vrijdag, ik vind wel iets. Ik zal er maar vanuit gaan dat ik hier een zalig lange vakantie heb, dan kan ik wel genieten van het relaxen.

Vrijdag ga ik nog eens koken. Als ge het koken kunt noemen. Die kennen hier dus geen hot-dogs hé. Dus ik ga dat maken. Wel met een slaatje erbij, anders is het nu niet echt een maaltijd misschien. Jammie.

Bezoek op komst

Het is niet meer lang en ik krijg bezoek uit België! Ik kijk er heel hard naar uit. Eerlijk gezegd ben ik de laatste twee maanden wel wat eenzaam geweest. Ik was dan ook de enige vrijwilliger van heel REVSODEP... Nu sinds een week zijn er nog 4 Belgische meisjes bijgekomen, allemaal laatstejaars verpleegkunde. Dit weekend ben ik mee gaan zwemmen, zijn we eens naar de kerk geweest hier om te zien wat dat was, zijn we wat gaan rondhangen, wat gaan drinken, ... Ik kan u wel zeggen: wauw, dat had ik nodig. Zo twee maanden zonder live met iemand van thuis te kunnen babbelen, dat is wel lang hoor. Het doet echt goed om nu met die Belgische meisjes te kunnen omgaan. Nu kan ik ook weer tripjes doen. Mijn enige tripje was naar de krokodillen en ik vond 2 dagen al veel te lang om alleen weg te zijn :-)

Ik ben vrijdag ook naar een weeshuis gaan kijken. En nu heb ik gevraagd of ik daar na school mag gaan werken. Ik had gevraagd of ik sowieso mijn vakantie hier daar kan gaan werken. Dat gaat allemaal via Mustapha. Want ik ken Mustapha en Mustapha kent Silas van het weeshuis. Dat moet hier allemaal via via hé. Ik had dan gezegd dat ik sowieso die 4 weken wil gaan en nu had ik hem gebeld en dat was in orde. Maar ik heb gezegd dat ik eigenlijk graag nu al begin en dan kan ik komen als ik op school klaar ben. Dan kan ik tussen 11 en 4 toch nog iets doen daar. Om 4u wil ik naar huis om mee te helpen koken hé ;-). En nu moet ik dus weer wachten, want hij moet dan bij die Silas langsgaan om dat te bespreken. Er gaat hier overal wel wat tijd over hoor. Ik hoop gewoon dat ze mijn hulp kunnen gebruiken, want anders verveel ik me toch maar hoor. Nu in het weekend kan ik met de meisjes leuke dingen gaan doen, maar in de week moeten die toch ook werken hé. En ik ben hier uiteindelijk om te werken en niet alleen om mij te amuseren. Hoewel, ik denk dat ik mij in dat weeshuis ook wel ga amuseren zenne :-)

Op school blijft het moeilijk zenne, hoe ze met de kinderen omgaan. Als ik lesgeef is het altijd wel wat rumoeriger. Vandaag zei een leerkracht tegen mij: sla jij de kinderen niet? Ik zei: nee, en ik ben dat ook niet van plan. En dan zei hij: moet ik ze slaan voor u? Dan heb ik gezegd: nee danku, zeker en vast niet, ik geef les zonder kinderen pijn te doen. En dan zei hij: hoe kunnen ze dan respect voor u hebben? Dan heb ik maar niets meer gezegd. Als die kinderen wordt aangeleerd dat ze moeten stil zijn OF ze krijgen slaag. Ja, natuurlijk werkt dat dan. Ik zou ook niet graag slaag krijgen. En natuurlijk omdat dat werkt, is het moeilijk om een andere methode toe te passen hé. Maar denkt die leerkracht nu echt dat die leerlingen respect voor hem hebben? Dat kunnen die nu toch niet denken. Ja, die leerlingen doen inderdaad echt alles voor de leerkrachten: stoel gaan halen, bord vegen, water gaan kopen, fruit kopen, ... Ah ja, anders krijgen ze slaag. Ik zou ook luisteren. Maar wil dat dan zeggen dat het de goede manier is? Ik probeer het anders te doen. Ze zijn inderdaad rumoeriger, maar vaak zijn ze ook wel heel braaf aan het meewerken. Ik moet dan ook wel eens roepen, of onnozel doen (ja, heel soms werkt dat wel hier in Ghana), maar ze werken wel meestal mee hé. En liever meestal zonder ze pijn te doen, dan altijd omdat ze schrik hebben. 

Daarstraks wist ik ook even niet wat er gebeurde. Eén van de leerkrachten vroeg of ik zondag mee met de andere leerkrachten wou langsgaan langs de trouw van één van de leerkrachten. Maar ik had zijn nummer nog niet en hij dat van mij ook niet. Dus ik schrijf dat van mij op een papiertje. En ik plaats van dat gewoon te zeggen dat van hem (ik had mijn gsm vast) wil hij dat opschrijven maar hij vindt geen papiertje. Dus wat doet hij, hij schrijft dat gewoon op één van de rekenschriftjes van de leerlingen. Dus ik zeg: dat is een schriftje van een leerling waar ge op schrijft hé. Ah ja, zegt die, maar ik kribbel dat wel weer weg hoor. Alé ja, dat is nu toch ook geen respect hebben hé. Ongelooflijk. Die mannen hebben niets, en op het schriftje dat ze dan wel hebben, zit die leerkracht wat te kribbelen.

Zondag ga ik naar de voetbal. In België nog nooit gedaan, maar hier ga ik dat toch eens doen :-). Ze hebben hier wel een chique stadium... En ik ga dat nu niet bezoeken als het leeg is hé. Mustapha gaat mee en de 4 Belgen gaan ook mee. Ik kijk er al naar uit.

Zomer in Ghana

Ik heb hier het 'geluk' dat ik de zomer mag meemaken. Maart en april zijn de warmste maanden hier in Ghana. Nu is het zo'n 40 graden en er komen er nog 5 bij gedurende maart en april. Jullie zullen denken amai gelukzak, maar eerlijk gezegd ben ik met 30 graden al meer dan tevreden hoor :-)

Ik was daarstraks naar stad gefietst om te shoppen en teruggefietst en ik kwam precies uit een zwembad. Het zweet droop langs alle kanten naar beneden. Mijn kleren waren helemaal nat en er lag letterlijk een laag zweet op mijn armen. Echt alsof ik had gezwommen. Maar ik zie het positieve ervan in hoor, het is hier gratis sauna, zweten wil zeggen dat al de vuiltjes uit uw lijf worden gedreven. Dus ik voel mij heel proper nu... Alé, toch maar een douchke nemen hoor als ik thuis kom.

Markt

Vandaag ben ik gaan shoppen op de markt. Ik wou een aantal typisch Ghanese dingen kopen voor thuis. Ik heb gekocht (ook zie foto):

- een toren kookpotten (toen ze het uit de doos haalde bleek het made in china te zijn, maar laten we dat even vergeten en doen alsof het typisch Ghanees is...). Elke Ghanees heeft zo'n potten staan thuis en ze verkopen het ook overal.

- gietertjes: ook typisch hier. Ze gebruiken het voor alles: handen wassen na lesgeven (uw handen zien altijd zwart van de bordveger), handen en voeten wassen voor het bidden (voor de moslims), en ze nemen datzelfde gietertje ook mee de bosjes in als ze een boodschapje moeten doen... Multifunctioneel dus. Ik ga het thuis gebruiken om de planten water te geven.

- kom + houten voorwerp om bv. pepertjes fijn te malen. Ik gebruik dat hier elke dag bij mama Olivia als we koken en dat is echt heel handig!

- stukken kalebasj. Dat zijn een soort kommen die gemaakt worden van de kalebasj, ze gebruiken dat bijvoorbeeld om rijstballen mee te rollen of om TZ mee te scheppen of om banku mee te scheppen. (allemaal eten trouwens)

Toen ik de potten had gekocht vroeg ik aan die vrouw waar ik zo'n schaal + houden ding kon kopen. En als ge hier aan iemand vraagt waar ge iets kunt krijgen, dan lopen die gewoon met u mee en dan laten ze hun winkeltje achter. Die vrouw is dan helemaal mee rond gegaan tot we gevonden hebben wat ik bedoelde en dan heeft zij voor mij met die vrouw de prijs besproken, want die vrouw kon geen Engels. Ze zij hier wel echt behulpzaam op dat vlak. Vorige week moest ik ook aardappelen hebben en dan is er een man van op de markt helemaal naar een stuk buiten de markt gewandeld waar ze aardappelen verkochten.

En als er iemand niet in het winkeltje is, dan verkoopt iemand anders gewoon die spullen in de plaats van die persoon. Handig.

Koude aap

Ze vroegen hier al lang wanneer ik eens mijn 'home town food' zou maken. Vrijdag heb ik het dan eindelijk eens gedaan. Ik dacht: wat kan ik maken met wat ik hier kan vinden en is niet te moeilijk... Koude aap. Of ook wel: aardappelpurree met stukjes ajuin, wortel en corned beef. Lekker, vind ik zelf. Die kinderen zijn echt grote eters. Ze kunnen er nooit genoeg van krijgen. Maar mijn koude aap viel toch niet zo in de smaak. Mama Olivia vond het verrukkelijk, en Ibrahim en Yakubu hebben toch ook alles opgegeten. Maar de rest moest er niet veel van hebben. (Ik had het voorzien hoor, ik had ook chocoladecake gemaakt om hun maag toch met iets te vullen moesten ze het niet lusten).Eigenlijk vond ik het wel grappig. Ik denk dat ze nu wel twee keer zullen nadenken voor ze nog eens vragen dat ik voor hen kook ;-)

Bruine crème :-)

Ik zat op mijn kamer en Rahama zat ook op mijn kamer de Flair te 'lezen'. Ergens in de Flair zat een staaltje bruine crème. Ze vroeg wat dat was en ik zei dat dat was om uw gezicht een beetje mooier en bruiner te maken. Maar ik zei dat het bij haar waarschijnlijk het omgekeerde effect zou geven aangezien ze zelf veel bruiner is dan de bruine crème. Ik zei dat ze het gerust mocht hebben. Daarna wou ze dat proberen en ik zei: doe dat maar op uw arm, want dat gaat waarschijnlijk echt geen zicht zijn. En ze deed dat en dat zag echt wit. Niet blank, maar wit. Echt onnozel. Daarna was ik weer op mijn kamer en ineens kwam Rahama binnen. Ze zei: en? Wat vindt ge ervan? Ze had dat dus allemaal op haar gezicht gesmeerd en kwam bij mij in de spiegel zien. Ik lag echt plat van het lachen. Ongelooflijk. Ik zei: kom, daar moet ik een foto van maken. Ik moest daar echt een foto van hebben, veel te grappig. En op de foto lijkt het allemaal nog erger dan het al was. We lagen met die foto allebei plat van het lachen. Ze kon er zelf ook mee lachen, dus kan ik het vertellen en laten zien hé. De foto komt hieronder... :-)

Trouw

Vrijdag was er een trouw bij de buren. Gisteren moesten daar blijkbaar nog foto's voor getrokken worden. Dus mama Olivia had haar mooie kleren aangedaan en ging naar buiten. Rahama, Nima en ik wilden stiekem gaan kijken en ik wou heel graag zien hoe de bruid eruit zag. Dus Rahama roept naar Olivia dat ik de bruid wil zien. En dan moest ik natuurlijk tot daar komen. Maar ik was thuis, ik had al gedoucht. En als ik al gedoucht heb kom ik normaal niet meer buiten en doe ik een onnozele short aan en een tshirt. Dus eigenlijk ben ik dan niet gekleed om buiten te komen. Maar alé, ik daar toch naar toe. En dan moest ik ineens mee op de foto. Ik dacht ja lap, ik zie der echt onnozel uit. Mijn tshirt was ook wat kort en mijn broek zakte wat af. Maar toen was het rolletje van de fotograaf op. Ik dacht dat ze nog foto's moesten trekken, dus ik vroeg of ik mijn fototoestel moest gaan halen. En mama Olivia zei dat ik dat moest doen. Maar het gevolg was dat ik dan wel een stuk of 4 keer mee op de foto moest. En blijkbaar moesten er voor de rest helemaal geen foto's meer getrokken worden. Zie hieronder, ik sta er heel onnozel op. Ik probeer ook wat te verdoezelen dat ik alleen maar een tshirt aan heb. Daarna wou ik toch eens mooier op de foto nu mama Olivia zo opgekleed was, dus thuis had ik dan mijn Ghanees kleedje aangedaan en hebben we nog wat foto's getrokken :-)

Ghana is 53 jaar!

Op 6 maart is het in Ghana Independance Day. Ghana is dus gisteren 53 jaar oud geworden. Op 6 maart wordt er in heel Ghana een mars gedaan. In elke stad komen mensen van het leger en schoolkinderen samen om te marcheren. Ik ben daar in Tamale naar gaan kijken met Mustapha, mijn nieuwe vriend ;-) Ik wist helemaal niet wat ik mij bij zo'n mars moest voorstellen. Maar dat is dus een plein, waar alle scholen zich verzamelen in groepjes. Eerst komt het leger dan voorbij gemarcheerd met bijbehorende fanfare. Eerst marcheren ze traag en op een ietwat rare manier, maar dan plots is het vooruit mars. En als het leger zijn toertje gedaan heeft, komt de eerste school En zo volgen alle scholen zich op, in vooruit mars. Best wel grappig om te zien. Er was ook een organisatie bij, ik geloof 'meet Afrika', ik weet het niet meer goed (ik had foto's maar op een gegeven moment moet mijn fototoestel overhit geraakt zijn want zeker 50 foto's zijn mislukt, alé, ik heb toch nog een paar foto's...). Maar die organisatie dat waren veel blanken. Dat was hilarisch, die konden echt niet goed marcheren. Heel lachwekkend. En die zagen duidelijk ook heel hard af van de warmte. Heel dat gedoe duurde wel een paar uur. Van op mijn stoel was ik al aan het afzien, maar de mensen op het plein duidelijk ook. Als uw toertje gedaan is, moest ge terug op uw plaats gaan staan op het plein. Maar zo een paar uur in de vlakke zon, zonder water... Ik heb toch 3 mannen van het leger zien afvoeren die ofwel flauwgevallen waren ofwel bijna. Dat is toch geen doen eigenlijk hé. Ik ga een paar foto's hieronder zetten. Het was wel eens leuk om te zien. Voor de mars begon, moest ook de minister het plein 'inspecteren'. Dus die stonden dan in zo'n pick-up en die auto reed dan tussen de rijen door. Ook dat vond ik best grappig.

Woeps!

Ik ben heel stom geweest. Gisteren belde de papa en hij vroeg wanneer ik juist terugkwam en welke dag dat is. Dus ik kijk op de kalender: 4 juli is een zondag. Dan wilde ik kijken om hoe laat, dus ik neem mijn papieren van Lufthansa erbij en er staat 10u30. Maar boven die 10u30 zie ik vrijdag staan. Daar klopt iets niet dacht ik. En wat blijkt nu: ik heb mijn ticket om terug te komen geboekt op 3 juni in plaats van 3 juli en dan zou ik 4 juni al in België zijn in plaats van 4 juli.

Ik heb naar de vliegmaatschappij gemaild en ik heb gevraagd of dat nog kan veranderd worden. Dat kan, maar dan moet ik minstens 150 euro betalen. Misschien meer als er geen goedkope plaatsen meer zijn op het vliegtuig.

Ik heb dan maar besloten om een maandje vroeger naar huis te komen. Ik ben hier, ik ben hier zelfs graag, het gaat goed met mij. Maar diep vanbinnen blijft toch het oost-west-thuis-best-gevoel overheersen. En ik stap met plezier op 3 juni op het vliegtuig.

Als ik hier nu onmisbaar ofzo was geweest, dan zou het een andere zaak zijn. Als ik zou lesgeven op een school waar ze echt te weinig leerkrachten hadden, zou ik niet twijfelen en zou ik het geld er voor over hebben om langer te blijven. Maar ze hebben hier op school 2 leerkrachten per klas en ook al zijn ze er niet allemaal elke dag, er zijn altijd wel leerkrachten die buiten de gazet aan het lezen zijn of een babbeltje aan het doen zijn tijdens de lessen. Dus als ik er niet ben, dan geeft iemand anders gewoon les.

Ik zal met plezier iedereen terugzien een maandje vroeger :-)

Maar nu ben ik hier en ik heb nog 3 volle maanden dat ik kan genieten van deze hele speciale ervaring in Ghana! :-)

Mag ik eens ruiken?

NEE! Dat is blijkbaar een hele onbeleefde vraag. Rahama was iets aan het eten dat er maar vies uitzag. Dus ik wou niet vragen of ik mocht proeven. Ik wou wel weten wat het was, dus ik wou eens ruiken. Maar toen ik dat vroeg leek ze erg beledigd. En Nima zei dat dan ook, dat ge in Ghana niet moogt vragen om te ruiken. Dat is net zoals ge iets altijd moet aannemen en aangeven met uw rechterhand. Als ge iets aangeeft of aanneemt met uw linkerhand dan beledigt ge de andere persoon.

Foto's februari

Hoi,

Hier: http://picasaweb.google.be/kristien.vangassen/GhanaFebruari zouden mijn foto's van februari te vinden moeten zijn. Ik kan het zelf niet controleren, want internet is hier helaas nogal traag en zeer lastig, en ik krijg niets te zien als ik dat adres intik. Hopelijk jullie wel! Alé, tenzij ge ze niet wilt zien, dan hopelijk niet. Maar dan moeten jullie er maar gewoon niet op klikken natuurlijk.

Groetjes!

Kristien