13 uur bus achter de rug

Vanmorgen stond ik om half 6 aan de bus. Een uur later (op tijd, wauw) zijn we vertrokken. 13 uren later kwam ik aan hier in Accra, de hoofdstad van Ghana. Waarom ben ik hier? Ah! Morgen komt Tina en de Wouter aan hier in Accra en vrijdag de mama! Jeej. Ik ben heel blij nu :-) De volgende twee weken zal hier dus ook niet veel verschijnen want ik wil elke seconde genieten van mijn tof gezelschap natuurlijk. Het is wel raar hoor, zo in den donkere aankomen in een hoofdstad ergens in een land in Afrika. Maar ik ben nu toch veilig (weliswaar eerst goed afgezet door de taxi, ik was veel te moe om er tegen in te gaan) in mijn kamer in het guesthouse.

De voorbije week was het eigenlijk wel druk. Raar, druk in Ghana. De eerste dagen niet, dan deed mijn maag weer wat moeilijk. Maar de andere dagen ging ik 's morgens naar school en in de namiddag naar het weeshuis. Op het einde van de dag ben ik dan wel echt op. Maar ik verveel me tenminste niet meer, ik vind het echt goed zo.

Van 't weekend ben ik op weekend geweest met Evi, een van de Belgische meisjes. We zijn naar de aapjes geweest in Baobeng Fiema en naar de watervallen van Kintampo. We hebben veel in de trotro gezeten en ook veel gestapt. Het was een heel erg tof weekend!!! Foto's komen nog. Ik moet ze nog uploaden op picassa, maar dat is iets voor als de mama weer op het vliegtuig zit en ik weer in Tamale ben.

Nu dat ik mij niet meer verveel (deels door het weeshuis en ook voor een groot deel door de leuke Belgische meisjes) vind ik het hier echt goed! Ik zal hier met plezier blijven tot 3 juni. Maar zeker ook met plezier weer naar huis komen hoor. Ik mis eigenlijk ook wel mijn altviool, ik heb een stuk op mijn mp3 staan dat ik thuis al eens had geprobeerd en nu kan ik mijn vingers niet goed stilhouden als ik dat stuk aan het beluisteren ben. En zo het orkest, gaan klimmen, ... Ik mis het allemaal wel, dus ik zal minstens zo graag naar huis komen dan dat ik hier nog gerust wat wil blijven.