Foto's januari

Hallo,

Een selectie van al mijn foto's van januari zijn hier te vinden: (dus foto's van de blog en nog andere foto's)

http://picasaweb.google.be/kristien.vangassen/GhanaJanuari?authkey=Gv1sRgCNeC4tDt3fuTeg#

Groetjes,

Kristien

Mole-Quiz!

Vraag 1: van welk dier is dit de voetafdruk?

Vraag 2: welk dier heeft dit zonet achtergelaten?

Vraag 3: hoeveel olifanten tel je?

Ook bij deze quiz: wie eerst alle vragen juist heeft, wint een souveniertje!

P.S.: aan de winnaar van de vorige quiz, uw souvenier ligt reeds klaar!

Mole National Park

Woensdag en donderdag ben ik naar Mole geweest. Ja, blijkbaar kan dat, niet naar school gaan en naar Mole gaan. Anke en Fidelis gingen mij meenemen. Maar dat kon alleen in de week. Ik had het er wel moeilijk mee. Ik kom naar hier om te werken, en ik neem al zo snel 2 dagen verlof. Maar dat kan allemaal. Het zou hier pas raar zijn als iemand van de leerkrachten elke dag aanwezig is. Dan zullen ze de volgende maanden nog raar opkijken. Want ik ben niet van plan om dit vaak te doen, verlof nemen. Tenzij wanneer mama, Tina en Wouter komen. Dan moet ik die gaan halen aan het vliegtuig. Maar dat is juist als het goede vrijdag is, dus dan zou ik maar 1 dag missen. Swat, buiten de kwestie. Dus: Mole.

Woensdag zijn we met de auto naar daar gereden. 3 uur rijden, waarvan 2,5 uur bobbelige weg. Als je dan vanachter zit, ik kan u verzekeren, niet aangenaam. Die gordel werkt té goed! Pas op het einde van de terugweg had ik de truk gevonden van de gordel losser te doen en vast te houden..

Wandelingen met een gids kan om half 3 in e namiddag of om 7u ’s morgens. Aangezien het hier verschrikkelijk warm is in Ghana, kozen wij voor die van 7u donderdagmorgen. Dat wil zeggen dat we woensdag wat hebben kunnen ‘relaxen’. Zwemmen (ja, daar was een zwembad), op een stoel een boek lezen met uitzicht op het park. Van dat lezen kwam wel niet veel. Ik was te geconcentreerd aan het kijken of ik daar in de verre verte misschien niet iets zag bewegen. En als ik nog maar dacht iets te zien, had ik mijn fototoestel al gereed. Toen we daar zo zaten te kijken, kwam er een ‘bushbuck’ nogal dichtbij. En uiteindelijk heel dichtbij. Ook nu, na de wandeling, nog steeds een van de best gelukte foto’s.

De wandeling zelf was wel leuk met een toffe gids. Van heel ver hebben we iets gezien wat een krokodil zou moeten zijn. Verder hebben we veel bushbuck’s gezien en kob’s. Beide in mijn ogen hertjes. En toen kwamen er plots olifanten naar het water gewandeld. Met een omweg zijn we daar rond gewandeld en dan hebben we ze uiteindelijk van redelijk dichtbij goed kunnen zien. En verder nog wat vogels gespot, vraag me niet welke. De wandeling begon aan een dorp. En in dat dorp loopt het vol apen en everzwijnen. Dat was wel grappig om te zien.

Voila, Mole in het kort. En dan nu: een kwis! (zie ander blogberichtje).

Kristien

Foto's

Zoals steeds: zie onder!

Adres

Hallo,

Mijn adres hier in Ghana, dat kan ik niet exact zeggen. Ik woon niet ergens in een straat met straatnaam. De mensen hebben hier wel PO BOX-en. Dus een bus aan het postkantoor. Wie mij graag brieven stuurt (leuk), kan dit sturen naar de pobox van de organisatie. En dat is:

REVSODEP

PO BOX 1817 TL

Tamale N-R

Ghana

West-Afrika

Brieven zijn wel heeeeeeeeeeeeeeeeeeel lang onderweg!

Groetjes,

Kristien

Ingezameld materiaal

Hallo,

Gisteren en vandaag hebben we het materiaal uitgedeeld dat ik heb ingezameld. Of toch het grootste deel. Een deel nemen mama, Tina en Wouter hopelijk nog mee in de paasvakantie?? Met het materiaal dat jullie allemaal bijeengezamld hebben, hebben we twee scholen blij gemaakt! De school waar ik werk in Taha (lagere school en kleuterschool) en de school in Gbalahi. Vandaag waren de kinderen al gebruik aan het maken van hun nieuwe aanwinst. De scholen waren ons erg dankbaar!!! Bedankt aan allen die mee gesponserd hebben!!

Wat het ingezamelde geld betreft: er zijn heel veel mogelijkheden om dit te spenderen. Op de school waar ik werk krijgen de kinderen na school eten aangeboden. De school in Gbalahi had dit ook, maar dat is nu gedaan. De organisatie waar ze dit van kregen geeft dit niet meer (heb ik begrepen). Dus daar zou het geld naar kunnen gaan. Verder naar kinderen die na de lagere school zouden stoppen met studeren wegens geldgebrek. De lagere school is hier namelijk gratis, de middelbare school niet. En vele ouders hebben geen geld om de middelbare school te betalen. REVSODEP is vooral bezig met 'water and sanitation'. Dorpen worden voorzien van prober drinkwater en toiletten. Ook dat kost veel geld. We kunnen er dus wel vanuit gaan dat het geld goed zal besteed worden! Ik ga nog wel te horen krijgen wat ze met jullie geld gaan doen, eens ze weten wat ze daarmee gaan doen!

Groetjes!

Africa cup

1/4th final round
01-24-2010	Angola	0 - 1	Ghana

Hoeraa voor Ghana! Hop naar de halve finale!

Mathematics

Ik heb gisteren mijn uurrooster gekregen (zie foto). Ja, dat komt er dus op neer dat ik op vrijdag een klein uur heen fiets, een half uur lesgeef en dan een klein uur terugfiets. Ale, dit is mijn voorlopig uurrooster. Als ik dit wat gewoon ben, gaat ze mij nog meer lessen geven als ik wil. Maar als ik dus wiskunde of rekenen ga geven in die klassen, vervang ik gewoon de leerkracht die op dat moment bezig is. Zo had ik het mij helemaal niet voorgesteld. Ik dacht dat er leerkrachten te weinig waren. Maar ik begin het wel te begrijpen. Het is in Ghana nu eenmaal zo dat er meerdere leerkrachten per klas zijn in de lagere school. Het is niet zoals in België dat de leerkracht van bv. het vijfde leerjaar ook alle vakken geeft. Of herinner ik mij dat nu verkeerd van vroeger?

Anke zei ook dat ik meer ga geleerd hebben over mezelf en voor mezelf dan dat ik hier iets zal hebben bijgebracht. Misschien niet slecht om dat nu te beseffen. Ik kwam met maar één rede naar hier: iets goed doen voor iemand anders, zonder er zelf iets voor terug te krijgen. Maar nu blijkt dat ik er juist wel heel veel zelf aan ga hebben. En dat 6 maanden niet lang is, dat ik op 6 maanden geen grote dingen ga kunnen bereiken. Want wie weet wat er gaat blijven hangen van wat ik hen geleerd heb als ik weg ben? Mja, het zette wel even mijn voeten op de grond. Maar het is wel een teleurstelling. Toch zal ik er alles aan doen om die kindjes iets bij te leren, en het gaat mij nog lukken ook! :-)

Misschien moet ik wat langer blijven, een jaar of 5 ofzo? Dan kan ik veel meer bereiken? :-) Neenee, 4 juli om 10u30 sta ik daar in Zaventem!

Drum en dans!

Hallo,

Normaal ging ik gisteren mijn eerste drum- en danslessen volgen, maar dat is er niet van gekomen. In Ghana kunt ge ook eigenlijk niets van op voorhand afspreken. Dat draait toch anders uit. Het is er niet van gekomen omdat ik met Anke (iemand van de organisatie van Hasselt die hier nu 3 weken is) naar de markt ben geweest. En daarna hadden de drum- en dansleraars een performance in een guesthouse. Zie foto's. Het is wel de moeite. We hebben ook even mee moeten dansen... Jeej... Ik denk dat ik misschien enkel voor de drumlessen zal gaan. Hoewel, het is ook niet slecht dat ik leer bewegen, hé Tambour Bazar??? (en meerbepaald: hé Walter?).

Straks gaan we naar een dorpje. Rond half 12 of 12u. Dat kan even goed 2u zijn dus ;-). En als er daarna nog tijd is, mag ik Ibrahim bellen voor de drumlessen. Ik hoop dat het kan doorgaan vandaag. Ik kijk er naar uit!

Kristien

Wist je dat...

… sommige Ghanezen speciale zeep gebruiken om witter te worden (om meer op ons te lijken)?

… het traditionele hoofddeksel in Ghana lijkt op een smurfenmuts?

… het Ghanese voetbalteam het eerste Afrikaanse land is dat mag meedoen met het WK?

… de moslims hier om 4u en om 5u ’s nachts bidden en dat ik daar wakker van word?

… je in Ghana geen ‘frisse’ neus kan halen?

… Ghana best wel tof en leuk en de moeite waard? J

Ik als leerkracht

Vandaag was er om half 9 juist geteld 1 leerkracht. Om 9u was er nog steeds 1 leerkracht. Ik ben dan maar begonnen in P3 (primary 3) om rekenen te geven: ik als leerkracht poging 2 dus. En eigenlijk ging dat goed. Ik ging traag genoeg en had een heel plan in mijn hoofd hoe ik van daaruit iets moeilijker kon aanleren. Maar om half 10 besloot de juf van het derde van vandaag toch maar te arriveren. Dus heb ik het aan haar gelaten om les te geven, ze hadden eigenlijk 'natural science'... Ik ben blij dat het vandaag goed ging, heb ik weer wat zelfvertrouwen.

Ik ben een getrouwde vrouw

Wouter, het is maar dat ge het weet, maar wij zijn getrouwd.

De directrice van de school vroeg aan mij of ik al mannelijke vrienden had. Ze zei dat als mannen vragen om een vriend van mij te zijn, dat ik altijd nee moet zeggen, want je weet nooit wat hun bedoelingen echt zijn. Ze zei ook dat ik niet mocht zeggen dat ik een lief heb thuis waar ik ooit mee ga trouwen. Dan vinden de mannen dat ik nog te krijgen ben. Vanaf nu moet ik zeggen dat ik een 'husband' heb en dat die mij komt opzoeken in Ghana. Dan zou het gevaar geweken zijn...

Voelt niet slecht hoor, getrouwd zijn ;-)

Afrikaanse ritmes

Greet, om ineens op uw vraag te antwoorden he :-)

Vandaag was het een speciale dag op school. Een canadese organisatie heeft een watertank geïnstalleerd op school in Taha. Daardoor hebben de kinderen nu proper water om te drinken en te koken (er wordt op verschillende dagen voor hen gekookt). Vandaag kwamen er twee Canadezen en die hadden graag iets opgenomen over de kinderen die danku zeggen voor het propere water. Hiervoor gingen de kinderen ook dansen en zingen. Ze hadden hun traditionele kledij bij. De chief en verschillende andere belangrijke oudjes waren er en een aantal drummers. Heel leuk om te zien! Die kinderen kunnen waarschijnlijk dansen voor ze kunnen lopen.

In de namiddag ben ik gaan kijken waar ik drum- en danslessen zal volgen. Ik heb al even 5 minuten op de djembe mogen spelen en ik heb al een ritme dat ik kan spelen. Aan de Tambour Bazar vrienden: ik schrijf het allemaal op zenne! Vanaf morgen krijg ik elke week les. Dus ik zal wel wat hebben om mee naar huis te nemen!

Heimwee

Momenteel heb ik wel wat heimwee naar mijn leventje in België, om niet te zeggen veel. De grote verschillen hier maken het toch wel moeilijk, ook op werkvlak. Maar naar het schijnt heeft elke vrijwilliger dat de eerste of tweede week, dus laten we hopen dat het ook bij mij weggaat. En dat ik Ghana ook fantastisch tof ga vinden na een tijdje. Ik hoop het echt… En over een dikke twee maanden komt er een stukje België naar hier, dus dat valt ook weeral mee.

Komt allemaal wel goed zeker?!!

Littekens

In Ghana zijn er veel mensen die littekens op hun gezicht hebben. Dit zijn echter geen gewone littekens, maar hebben bepaalde betekenis. Aan de littekens kan je zien waar iemand vandaag komt. Zo kan je op elke wang een horizontaal streepje hebben, dan ben je van Tamale in het Noorden. Maar je hebt ook meer specifieke kentekens, daaraan zie je van welke familie iemand komt (bv. Aan elke kant van je lip drie horizontale streepjes). Als je dan iemand tegenkomt met hetzelfde teken,w eet je dat die van je familie is.

Dit wordt minder en minder gedaan, maar in de dorpen zijn er toch nog veel kinderen die deze littekens hebben.

School in Taha

Ik ben nu twee dagen op de school geweest waar ik zal lesgeven, de school van Taha. Gisteren heb ik enkel geobserveerd. Vandaag heb ik al een poging gedaan tot lesgeven, omdat er leerkrachten afwezig waren.

Ik wist op voorhand dat Ghanezen en timing geen combinatie en dat de leerkrachten in Ghana vaak de kinderen slaan met een stok. Maar toch, om het in realiteit mee te maken, dat brengt nog heel wat meer emotie met zich mee. Dat leerkrachten minstens een half uur te laat komen, en regelmatig zomaar de klas verlaten om te bellen of om gewoon even naar buiten te gaan, daar erger ik mij aan maar ik kan er wel mee leren leven. Maar dat de leerkrachten de kinderen slaan… Nee, daar ga ik na 6 maanden nog steeds niet mee kunnen leven. Maar ik zal het toch ergens moeten, want ander ga ik het niet volhouden. Ik heb al met iemand van de organisatie gepraat en hij zei dat hij dat vroeger ook had meegemaakt en dat dat voor de Ghanezen een effectieve manier is. Ik zal dat niet kunnen veranderen. Dus hij zei dat ik dat toch gewoon moest worden. Ik zal al blij zijn als ik niet meer stiekem tranen moet laten als een leerling een slag van de stok krijgt. En dat de leerlingen zelf die stokken moeten gaan halen voor de leerkracht vind ik helemaal straf.

Vandaag moest ik dus wiskunde geven in het tweede leerjaar. Ik wist niet waar ze waren in hun boek, want dat is niet echt geweten. Sommigen hadden iets over de klok in hun oefenschrift staan dus ik ben daar mee begonnen. Maar vele kinderen in de dorpen hebben niet eens een klok thuis. Als ik denk hoe moeilijk ‘de klok’ al is voor kinderen bij ons, lijkt het mij heel moeilijk voor kinderen die zich er zelfs niet goed een beeld bij kunnen vormen. Het is niet gelukt hen iets meer bij te brengen dan ze al konden. Maar van de organisatie zeggen ze mij dat ik mezelf meer tijd moet geven. Het is logisch dat ik na één dag niet weet hoe ik die kinderen moet aanpakken, hoe ik ze iets kan bijbrengen. Ze verstaan de taal ook niet geweldig, want hun moedertaal is Ghanees. Dus ze moeten nog wat wennen aan mijn taal en uitspraak en ik aan die van hen. Ik vind het wel lastig dat het niet goed ging vandaag, ik wil graag alles goed doen en liefst van de eerste keer.

Ik dacht ook dat ik naar hier kwam om in een school les te geven waar ze te weinig leerkrachten hebben. Hier in Taha hebben ze voor elke klas een leerkracht, er zijn zelfs extra leerkrachten. Dus ik voelde mij al heel nutteloos, want ben ik wel echt nodig? Maar dan vertelde Carlos van de organisatie dat ze graag voor elke klas meerdere leerkrachten hebben. Er zijn leerkrachten die beter het ene vak kennen en leerkrachten die beter het andere vak kennen. En zo gebeurt het dat er soms leerkrachten niets doen en buiten zitten. Ik vond dat natuurlijk al niet kunnen, maar ja, ik pas me wel aan.

Het is heel wat aanpassen! En ik reageer nogal emotioneel op al die verschillen. Het was niet gemakkelijk gisteren en vandaag…

Er is ook een leerkracht die per se mijn gsm-nummer wilde. Maar ik kende hem nog niet, had hem net 5 minuten ontmoet. Dus ik wou die niet geven. En dan zei hij: ja maar ik vertrouw u dus ik geef mijn nummer en omdat ik u vertrouw ben jij mijn vriend. Vertrouw je mij dan niet?
Ik heb een kwartier moeten discussiëren. Ik heb mijn nummer niet gegeven. Maar nu bleek dat hij dicht bij mij woonde, dus nu moet ik elke dag na school een uur samen met hem fietsen. En de twee dagen die nu voorbij zijn, ging het altijd maar over één ding. Hoe kan ik een beste vriend van u worden? Hoe lang duurt het voor jij iemand vertrouwt? Wanneer mag ik langskomen bij uw huis? Krijg ik uw nummer om te vragen of ik langs mag komen? … Jullie kunnen denken, ja dat zijn Ghanezen he. Maar neenee, niet alle Ghanezen zijn zo opdringerig. Ik kan daar helemaal niet tegen. Ik ben dan wel in Ghana en ik pas mij graag aan, maar ik ben nog steeds mezelf. Dus ik heb graag wat ruimte en kan niet veel verdragen als iemand te dicht komt te snel zonder ik het wil :-)

Quiz-uitslagen!

Papa, bijna!!!!

Wouter, gij valsspeler!

Tina, proficiat! U hebt gewonnen: één souvier!!! Jeej..

P.S. Aan allen die mijn blog volgen: tof! :-)

Time to Quiz!!

Hallo,

Hieronder twee quiz-vragen en straks komen de bijbehorende foto's erbij. Wie als eerste de twee vragen juist heeft, krijgt een souveniertje!

1. Welke schoenen (merk) had ik aan al fietsend op de zeer stoffige weg naar de school in Taha? (foto 1)

2. Wie is er vanavond gewonnen bij de Afrika Cup? Ghana of Burkina Faso? (foto 2)

Trommelgeroffel......

Kristien x

Nog wat schrijfsels

Hier ben ik weer(al)!

Mijn verdere pogingen om alleen op weg te gaan in Ghana waren een beter succes. Ondertussen ken ik de weg, zelfs als het donker is. Zalig weertje, maar om te fietsen wel niet altijd even aangenaam (zie foto à rode kop). Maar goed dat ge onderweg zakjes water kan kopen. Dat is hier wel het handige. Alles wat je nodig hebt, kunt ge onderweg kopen. Ik moet mij nooit zorgen maken over dorst of honger hebben.

De kleinste van de kinderen hier is nogal graag waar ik ben. Als ik naar mijn kamer ga, komt hij mij ofwel halen, ofwel komt hij gewoon in mijn kamer wat spelen. Momenteel wel wat lastig, want hij is met een bal aan het shotten, en regelmatig komt die de richting van mijn laptopke uit. Ook de ramen lopen gevaar. Ik ga maar even buiten voetballen…

Buiten waren ze net ook borstels aan het maken en ik mocht helpen J Wij kopen dat in de winkel, maar hier wordt dat zelf gemaakt. Ze nemen bladeren van de ‘palmtree’ en halen daar de nerven uit. Die laten ze drogen en binden ze samen. Zo heb je een borstel. Wel zonder steel.

Gisteren heb ik ook mee gekookt en gewassen. Ik kan nu zelf stew maken en weet hoe ik mijn kleren hier kan wassen de volgende maanden. Wassen gebeurt door eerst in kom 1 met water zeep over de kleren te schuren en dan de kleren tegen elkaar te schuren. Daarna hetzelfde in kom 2. En daarna steek je de kleren in een emmer water. Daarna uitwringen en ophangen. Voor vele dingen die zij hier met de hand doen (zoals bv ook pepers en tomaten zelf pletten in een geribbelde kom ipv met de blender), daar hebben wij een apparaat voor. En ze lachen ons daar een beetje mee uit.

Vanmorgen werd ik om kwart voor 6 wakker van het lawaai. Een wekker heb ik hier niet nodig, ze maken hier genoeg lawaai ’s morgens. De kinderen waren het eten van gisterenavond verder aan het opeten. Voor mij was er thee, brood en ei. Fjoew, want ik krijg al moeilijk iets binnen ’s morgens, en zeker geen warm eten.

Vandaag ben ik de school gaan bezoeken waar ik zal lesgeven. Deze week ga ik nog observeren en de week erna begin ik op maandag zelf les te geven. Mariama (hoofd van de school) gaat voor mij een schema maken, in het begin mag ik wiskunde geven in 1^e, 2^e en 3^e leerjaar. Daarna kan ik dat misschien afwisselen met andere vakken zoals wetenschappen. In deze school hebben ze blijkbaar wel in elke klas een leerkracht, dus ik ga telkens een leerkracht aflossen. De leerkracht blijft erbij. Het is de bedoeling dat ik van hen leer en zij van mij (zij van mij…..hm). Maar hierover later meer!

We zijn nog een ander dorp gaan bezoeken (Wovoguma), waar REVSODEP (de organisatie waarvoor ik vrijwilligerswerk doe) toiletten aan het bouwen is. In al die dorpen hebben ze een chief en een chairman. De chief is degene die mensen van de community bijeenhoudt, hij is ook ‘the biggest brain’ van het dorp, wordt gezien als de slimste en meest wijze man van het dorp. Verder is hij de link met de overheid. De chairman is diegene die voor een project (zoals bouwen van wc’s) mensen bijeenzoekt van het dorp die hieraan kunnen meewerken, hij mobiliseert het volk. Je kan hem zien als de assistent van de chief. De chairman heb ik ontmoet. Hij heeft mij een lokale naam gegeven, nl: Maligunaa. Dit betekent: iemand die de mensen community helpt om zichzelf te ontwikkelen. Daar kan ik mij wel in vinden. J De vrouw van de chairman vertelde (in het Ghanees, maar vertaald door Fidelis) dat als ik een Ghanees was, mijn kleren niet zouden aanvaard worden (blote schouders) en er over mij geroddeld zou worden. Maar van blanke mensen wordt dat aanvaard en begrepen dat ze zich zo kleden.

Ik had al eens gezegd dat mensen de meest mogelijke en onmogelijke dingen op hun hoofd dragen. Zo zijn er zelfs mensen die 4 schalen boven elkaar op hun hoofd dragen elk rijkeljik gevuld met vanalles. Maar vandaag moest ik toch eens lachen. Er liep een vrouw op straat en die had maar één ding te dragen: een klein zakje olijven. En dat lag op haar hoofd. Grappig zicht.

Aan diegenen die dachten dat ik misschien wel met een Ghanees thuis zou komen: de Ghanese mannen zijn zeker charmant en vaak ook knap. Maar ik weet wel heel zeker dat ik niet verleid zal worden door zo’n mooie Ghanees, ik heb immers al een mooie Belg thuis zitten ;-).

Als mensen aan het eten zijn en je komt erbij staan voor een babbeltje, of je komt net binnen, dan zeggen ze meestal “you’re invited”. Het is een soort beleefdheid, maar als je echt honger hebt mag je gewoon mee aanschuiven en je hand in hun bord steken om mee te eten. Ik zeg wel degelijk hand in het enkelvoud. Gisteren was ik hier met mijn twee handen aan het eten en een paar kinderen van hier zeiden direct: oh nee, jij eet met twee handen, niet doen, enkel rechterhand!! Je mag ik Ghana enkel eten/iets geven/iets aanpakken/… met je rechterhand. Want je linkerhand is nodig als je naar het toilet gaat…

Doordat het hier allemaal in het engels is, begin ik ook in het engels te denken. Zelfs als ik aan denken ben om een smsje te sturen naar iemand in België denk ik dat eerst in het engels.

Hmm, lange tekst. Ik had nochtans tegen mezelf gezegd: ik doe alleen maar korte tekstjes hoor. Maar ik wil zoveel vertellen! Dat zal wel minderen, nu is alles nog nieuw en leuk om te vertellen…

Oepsie!

Mijn vorig bericht was nog niet af. Internet was uitgevallen en niet volledig opgeslaan... Wat kwam er alweer achter.

Ik was hier dus geraakt, maar voor Fidelis en tis donker enzo en de nachtwaker verstond mij niet. Toen kwam er een jongen op een brommer langs die begon te praten en die wilde afspreken en mijn gsmnummer hebben. Ik heb dat dan maar niet gegeven. Maar toch een beetje bang met mijn klein hartje. Fidelis gaat mij straks thuisbrengen :-)

Wat had ik nu nog gezegd. Lap. En goed wakker ben ik niet meer hoor.

De voetbalkenners zullen weten dat het Afrika cup is zoals het EK maar dan in Afrika. Ghana is gisteren al verloren. Dinsdag nog een kans..

De Ghanezen die Belgische ploegen kennen, kennen Anderlecht. Spijtig genoeg voor alle fans van KV in het Sint-Janshof! :-)

Weetje: Als je iemand zijn aandacht wil in Ghana, doe dan een slang na: sssssssss.

Tot binnenkort!!!

Kristien x

Foto's

Foto's (?) onderaan te bewonderen indien aanwezig :-)

Tamale

Halloow!

Ik ben aangekomen in Tamale, om 5u deze nacht. Normaal zouden we om 3u aankomen, maar we hebben een tijdje stilgestaan in Kumasi met busproblemen... Heerlijk met de ramen op en de stinkende buitenlucht van uitlaatgassen :-)

Slapen in de bus was er ook niet echt bij wegens te bobbelig. Maar ik ben er geraakt! Hier moest ik zijn se. Ik heb dan bij Fidelis een paar uur geslapen en dan ben ik naar mijn gastgezin gegaan om mijn gerief af te zetten. Daarna ben ik een fiets gaan kopen, geld gaan afhalen, ... Wat rondgetoerd in Tamale. Tamale is wel aangenamer dan Accra, precies minder druk (maar toch heel druk).

Toen we aan het eten waren kwam er een vogeltje genaamd 'rode duif' op onze tafel zitten. Naar de traditie komt die vogel enkel dichtbij bij mensen die goed zijn en een goed hart hebben. Voila, dat is dan ook weeral bewezen :-)

Op de grond kropen er ook een soort van hagedissen maar dan groter rond. Wel leuk om zo eens wat andere dieren te zien dan in België. Ik trok toch wel mijn voeten op uit schrik voor kleine tandjes in mijn vel.

Ik was in dat restaurant met Fidelis en hij kreeg geen bestek en ik wel. In Ghana gebruiken ze geen bestek, maar ze geven het wel aan de toeristen. Ik heb het mooi opzij geschoven en met veel plezier met mijn handen gegeten :-)

Deze avond bij mijn gastgezin kreeg ik trouwens ook geen bestek... En daar heb ik plantain met yam en stew gegeten: bakbanaan met een aardappelgelijkend iets en pikante tomatensaus. Jammie! Mijn mama Olivia heb ik nog niet gezien. Die was nog niet thuis toen ik vertrok naar de office waar ik nu zit. Haar 6 kinderen wel: Ibrahim, Yakubu, Rahama, Nima, Mujaeb en Waris. De oudste is 24 en de jongste ik gok een jaar of 6.

Om naar hier te komen kon met de fiets of mij laten ophalen door Fidelis. Ik zei alsof ik een groot hart had: neenee, ik ga wel met de fiets! Maar het is wel donker. Dus ik vond de weg al niet. Yakubu heeft me dan gebracht naar de dichtsbijzijnde grote weg die ik kende. En zo ben ik er dan geraakt.

Ik ben er geraakt!

Halloow,

Hier zit ik aan een computer met een latig qwerty-toetsenbord en weet even niet wat zeggen.
Gisteren ben ik aangekomen op Akwaaba, vliegveld in de hoofdstad van Ghana (Accra). Wel met wat vertraging omdat de Franse lucht even bezet was...
Enkele eerste indrukken en ervaringen: vuile lucht, mensen die alle mogelijke en onmogelijke dingen op hun hoofd dragen, kleine kraampjes naast de weg, verkopers tussen de auto's, rijstijl die de staat van de auto's verklaart (vandaag in twee taxi's gezeten, beide klein accident gedaan), taxi waarvan de toeter bestaat uit twee draadjes die uit het stuur komen: gewoon tegen elkaar duwen en het toetert, lekker eten, geen lastige muggen (dat is pas in maart)...

De 'baas' van de organisatie (Fidelis) is mij komen afhalen, bracht mij met taxi naar het guesthouse, kocht met mij een telefoonkaart, hielp met geld wisselen, ... Er wordt voor mij gezorgd!
Het is hier een uur later dan in Belgie en zo'n 40 graden (niet overdreven).
Straks om 15u nemen we de bus naar Tamale, waar ik zal wonen bij 'mama Olivia' (Sorry mama, ge wordt al snel vervangen --> neenee!!!!)

Ik heb al 500 euro gedoneerd aan de organisatie (ik heb 1500 euro ingezameld, nog eens bedankt aan het Sint-Janshof, papa en de andere lieve mensen!) Daar zouden we 2 tot 3 kinderen die junior secundary school gedaan hebben mee naar senior secondary school kunnen sturen.

Ik moet eerlijk toegeven dat ik het nog wat moeilijk heb met het vertrek en het achterlaten van vele mensen, maar dat betert wel.
Het woord 'cultuurverschil' krijgt ook betekenis.

Ik had beloofd geen overdreven lange berichten te typen. Binnenkort horen jullie weer van mij!
Foto's heb ik nog niet durven trekken... Nog tijd daarvoor he, ik wil even nog niet te toeristisch zijn en gewoon ervaren...

Tot snel!

Een witte.